Αναρχία Στο Ηνωμένο Βασίλειο

Είναι δύσκολο να περιγράψεις ένα συγκρότημα με μια λέξη. Ακόμα πιο δύσκολο είναι αν μιλάμε για τους ανθρώπους που υπήρξαν οι πιο ανένταχτοι από τους ανένταχτους, οι πιο παράτολμοι από τους παράτολμους και οι πιο ελεύθεροι από τους ελεύθερους.

Είναι με απλά λόγια οι Sex Pistols, το συγκρότημα που υπήρξε ένας θεμελιώδης λίθος για την πανκ επανάσταση που θα ακολουθούσε μέχρι το τέλος της δεκαετίας του 90. Κι άρχισε από την Αγγλία όπως και πολλά άλλα σημαντικά είδη. Είναι περίεργο, αλήθεια, το πώς μια χώρα που φημιζόταν τότε για τον πιο ηλεκτρονικό ήχο και για τον βαρύ χαρντ ροκ θα γεννούσε κάτι τόσο πρωτοποριακό.

Η πανκ όπως και οι Sex Pistols ήταν ανένταχτη και επαναστατική. Με πολύ δυνατούς ήχους που αρκετές φορές ακούγονται στα αυτιά των μη ακροατών σαν φασαρία (αρκετές φορές είναι αλήθεια αυτό βέβαια), φωνή που αρκετές φορές δεν ακολουθούσε συγκεκριμένο ρυθμό ή κάποιες άλλες φαινόταν σαν να πορεύεται ανεξάρτητη και, εννοείται, στίχους γεμάτους αγριότητα και εναντίωση στη λειτουργία των σύγχρονων κρατών.

Τι ήταν, λοιπόν, το πιο σημαντικό πράγμα κατά τη γνώμη μου που έκαναν οι Sex Pistols; Πέτυχαν τη μεγαλύτερη μουσική απελευθέρωση που είχε υπάρξει μέχρι τότε. Κακά τα ψέματα ακόμα και αν οι καλλιτέχνες έγραφαν λίγο-πολύ μουσική χωρίς ακραίους περιορισμούς (και έτσι πρέπει να γίνεται γενικά) κανείς δεν είχε μέχρι τότε τα κότσια να πει αυτά που είπαν εκείνοι.

Ακόμα πιο δύσκολο θα ήταν να ενεργούν στη ζωή τους όπως ενεργούσαν και εκείνοι. Φανερά πολιτικοποιημένοι με ιστορίες βανδαλισμών, τσακωμών και φυλάκισης οι Sex Pistols ήθελαν να αρχίσουν έναν τεράστιο πάταγο.

Μόνο και μόνο από τον τίτλο του άλμπουμ και το όνομα τους μπορούμε να το καταλάβουμε. «Bollocks» στα Βρετανικά αγγλικά σημαίνει όρχεις. Πέρα από αυτά τα στοιχεία, όμως, είναι πολύ σημαντικό να εστιάσουμε στα κομμάτια και ιδιαίτερα στα εξής δύο: “Anarchy In The Uk” και “God Save The Queen”.

Το πρώτο αναφέρεται στη δημιουργία μιας αναρχικής Μεγάλης Βρετανίας καθώς, επίσης, ρίχνει και βολές σε διάφορες οργανώσεις με βεβαρημένο ιστορικό βιαιότητας όπως το MPLA (κόμμα που κυβερνάει στην Αγκόλα από την ανεξαρτητοποίησή της και μετά), το UDA (παραστρατιωτική ακροδεξιά οργάνωση της Βόρειας Ιρλανδίας) και το IRA (παραστρατιωτική εθνικιστική οργάνωση της Ιρλανδίας). Το δεύτερο έχει πάρει το όνομά του από τον εθνικό ύμνο της Μεγάλης Βρετανίας. Φυσικά, όπως μπορούμε να φανταστούμε, η κριτική τους εναντίων της βασίλισσας Ελισάβετ και των πολιτικών της χώρας όχι απλώς ήταν ευθέως αρνητική, αλλά κάτι χειρότερο. Και προσέξτε αυτά τα τραγούδια γράφτηκαν μέσα στον πυρήνα τον γεγονότων, στη γεμάτη συγκρούσεις και συντηρητισμό Μεγάλη Βρετανία της δεκαετίας του 70.

Επομένως, δεν ήταν η μουσική τους αυτή που έκανε τη διαφορά ούτε η τέχνη τους. Ήταν κάτι τελείως διαφορετικό. Η μοναδική ικανότητα που είχαν να εκφράζουν αυτό που σκέφτονται. Και αν όλοι δεν μπορούν να αποδεχθούν τη μουσική τους διαύγεια μπορούν σίγουρα να παραδεχθούν πως χωρίς αυτούς η μουσική μπορεί να ήταν πιο λογοκριμένη τα επόμενα χρόνια.

by dropmind