Στίχοιμα / Χατζηφραγκέτα @ Θέατρο Ρεματιάς

Ίσως ήταν η μοναδική φορά που έχω αργήσει τόσο πολύ να πάω σε συναυλία. Η αλήθεια είναι κιόλας πως το κλίμα μάλλον το υποβοηθούσε αυτό το γεγονός. Κυρίως επειδή για εμένα οι Χατζηφραγκέτα ανέκαθεν ήταν το συγκρότημα που άκουγα για να χαλαρώσω, να ξεχαστώ και να καψουρευτώ μέσα από τους πιο ειλικρινείς στίχους που έχω ακούσει στη ζωή μου.

Χωρίς να χάσουμε πολύ χρόνο και παρόλη την παντελή έλλειψη οργάνωσης του δήμου Χαλανδρίου για μια τέτοια είδους εκδήλωση (δεν είναι πρώτη φορά που το βιώνουμε άλλωστε) μπήκαμε μέσα σε ένα γεμάτο θέατρο. Κατευθυνθήκαμε προς το κέντρο για να ενωθούμε και με την υπόλοιπη παρέα και να αρχίσουμε δειλά-δειλά κάποιες συζητήσεις για τα τραγούδια που θα παιχτούν. Λίγο μετά άρχισε και το live.

Αναμφίβολα η ευχάριστη έκπληξη της βραδιάς ήταν η πρωτοτυπία τον κομματιών που επιλέχθηκαν. Αν και γενικά συνηθίζουν να διαφοροποιούν τα τραγούδια που παίζουν (πέρα από τα γνωστά προφανώς) δεν είχα δει σε καμία άλλη συναυλία τους να παίζουν τόσα τραγούδια που δεν είναι ευρέως γνωστά. Ακόμα και αν αυτό σήμαινε πως κάποια κομμάτια που μου αρέσουν πολύ έμειναν απ’ έξω (Πάμε Πετράλωνα, Καλοκαιρινό, Καλοριφέρ). Επιπλέον, ήταν μια τελείως νέα εμπειρία για μένα να τους βλέπω ζωντανά σε χώρο διαφορετικό από τα κλειστά μπαρ που τους έβλεπα συνήθως. Κι η αλήθεια είναι πως σε αυτήν τη σκηνή δεν περίμενα πως θα είχαν την ίδια επικοινωνία με το κοινό, αλλά εκείνη φρόντισαν γρήγορα να με διαψεύσουν με τις γνωστές ατάκες στο ενδιάμεσο των τραγουδιών και εννοείται ένα ανέκδοτο από τον Φραγκιαδάκη.

Στο τραγουδιστικό κομμάτι οι μάστερ νίντζα της καλύτερης ατάκας κατάφεραν να μας απογειώσουν σιγά-σιγά ξεκινώντας με πιο άγνωστα κομμάτια και μπαλάντες αλά Χάτζη και τελειώνοντας με τα πλέον γνωστά «Για Λόγους Ταξικούς» και «Ταξικά», ενώ για να μην μας αφήσουν παραπονεμένους τραγούδησαν και το «Πατητές και Μακροβούτια» ακαπέλα. Θυμάμαι ειδικά πόσος κόσμος τραγουδούσε ή μάλλον για να το πω σωστότερα φώναζε τους στίχους του πάντα μεγάλου καψουροτράγουδου για την καπιταλίστρια και τον αριστερό δημιουργώντας μια εκρηκτική ατμόσφαιρα.

Για όλους, λοιπόν, που ακούνε στο σπίτι τους Χατζηφραγκέτα συστήνω ανεπιφύλακτα να τους δείτε εάν περάσουν καμιά βόλτα από την περιοχή σας ή αν παίξουν στο κέντρο. Όσοι δεν ακούτε μπορείτε να τους δώσετε μια ευκαιρία, να γελάσετε, να διασκεδάσετε και ποιος ξέρει μπορεί να καψουρευτείτε κιόλας για τη Μαρία, την Κική, την Κατερίνα και -εννοείται- το τρελό μωράκι του ουρανού.

Υ.Γ. Μαζί με τους Χατζηφραγκέτα έπαιξαν και οι Στοίχημα που, δυστυχώς, δεν μπορώ να κρίνω καθότι δεν ακούω τη μουσική που παίζουν και, επιπλέον, έπρεπε να γυρίσω σπίτι μου εξαιτίας της εξεταστικής.

by dropmind