Τρίτη Φορά Kasabian

Για άλλη μια φορά άλλο πράγμα είχα σχεδιάσει να γράψω και άλλο τελικά γράφω. Κι αυτό διότι η είδηση ότι οι Kasabian θα ξανάρχονταν βγήκε χτες το πρωί από τα επίσημα χείλη του Ejekt.

Ναι, καλά ακούσατε έρχονται τρίτη φορά. Και ναι θα πάω και αυτήν την τρίτη φορά. Ακόμα και αν τους έχω δει ήδη δυο φορές θέλω να ξαναζήσω αυτές τις φανταστικές εμπειρίες. Και για όσους δεν ξέρουν τι εστί συναυλία Kasabian θα ήθελα να τους μεταφέρω λίγο κάποιες στιγμές από τις προηγούμενες συναυλίες.

Στην πρώτη συναυλία είχαμε πάει μεγάλη παρέα σαν μαθητές του λυκείου τότε. Εγώ είχε τύχει να τους μάθω από μια βραδιά με κιθάρες και μουσική μαζί με τους φίλους μου και να ακούσω κι άλλα τραγούδια μέσω του Youtube μέχρι που βρήκα κιόλας κάποια τα οποία ήδη ήξερα (όπως το “Fire”, το “Underdog” και το “Club Foot”). Οπότε δεν είχα την ιδιαίτερα μεγάλη επαφή με το συγκρότημα. Ήταν, όμως, τόσο απίστευτη η σκηνική τους παρουσία που με ανάγκασε να ακούσω όλους τους δίσκους να πάρω το “Velociraptor!” και να τους παρακολουθώ στενά.

Συγκεκριμένα, λόγω της έκτασης της εμφάνισης των James, οι Kasabian βγήκαν πολύ αργά. Κι η αλήθεια είναι πως από τη μικρή εμπειρία που είχα τότε έλεγα ότι θα κάθονταν λιγότερο από αυτό που είχε προγραμματιστεί. Κι όμως όχι μόνο κάθισαν δυο ώρες, αλλά τα έδωσαν και όλα μέχρι πολύ αργά. Τόσο αργά που αναγκαστήκαμε να γυρίσουμε με ταξί (το καλοκαίρι πριν τις πανελλήνιες για όσους ξέρουν την καθημερινή πίεση). Δεν μας ένοιαξε, όμως, ούτε λίγο. Είχαμε κουραστεί αρκετά και αυτό είχε σημασία διότι αν δεν βγεις πτώμα από μια συναυλία τότε κάτι δεν πήγε καλά.

Πάμε στην δεύτερη φορά δυο χρόνια μετά. Το 2014 οι Kasabian πάλι προγραμμάτισαν εμφάνιση αυτή τη φορά με τους Editors. Το συνηθισμένο συναυλιακό τρίο που έχουμε συνθέσει εδώ και χρόνια (μαζί με Στέφανο και Σεβαστή) μαζί με τον Φίλιππο ήταν εκεί για μια ακόμα γεμάτη βραδιά. Θυμάμαι πέρα από τον χορό και το μεγάλο χοροπήδημα, διάφορες χαρακτηριστικές σκηνές με τον Pizzorno να κρεμιέται κυριολεκτικά από τα κάγκελα, να τραγουδάει και να μας ξεσηκώνει. Ναι, κρεμόταν από τα κάγκελα σε κάποιο φεστιβάλ της Ελλάδας. Και ναι για ένα συγκρότημα που είναι στην κορυφαία του χρονιά πριν από εμφάνιση στο Glastonbury (σαν headliners κιόλας) είναι μεγάλο θέμα να δημιουργεί τέτοιο χαμό σε ένα μικρό φεστιβάλ της Ευρώπης.

Αν περιμένω τον ίδιο χαμό; Προφανώς και τον περιμένω. Προφανώς αφού βλέπω και τους ίδιους να επιστρέφουν δυναμικά με καινούργιο άλμπουμ το οποίο αποτελεί και μια «επιστροφή στις ρίζες» όπως λένε. Για όσους θεώρησαν το “48:13” μέτριο άλμπουμ και επέλεξαν να μην παρευρεθούν στην προηγούμενη συναυλία σας εφιστώ την προσοχή. Ελάτε τώρα. Δεν έχει σημασία τι θεωρείτε για τους Kasabian και την εκάστοτε μουσική τους διότι πάντα θα είναι εντυπωσιακοί πάνω στη σκηνή. Εμείς πάντως σίγουρα θα πάμε και θα μεταφέρουμε και το κλίμα. Θα είναι και πάλι εντυπωσιακό και αυτή τη φορά ελπίζω με λιγότερα προβλήματα μετά το τέλος σε σχέση με πέρσι.

Υ.Γ. Ακόμα βρίζω τον εαυτό μου που τότε με τους Kasabian και τους James δεν έδωσα πολύ σημασία στον Miles Kane που δυστυχώς άρχισα να ακούω λίγο αργότερα.

by dropmind