Nevermind : 25 Χρόνια Μετά

Μια ολόκληρη γενιά. Ένα ολόκληρο είδος. Αυτό ήταν το “Nevermind”. Δεν μπορούσες να ζούσες στα 90s, να ακούς grunge και να μην κόλλησες με αυτό το άλμπουμ. Δεν μπορείς να παίζεις ροκ μετά από εκείνο το μακρινό πλέον 91 χωρίς να έχεις επηρεαστεί έστω και λίγο από τον δίσκο αυτόν.

Η αμερικάνικη grunge σκηνή ήταν στα καλύτερά της. Από την απαρχή της ποτέ δεν έφτασε σε αυτό το επίπεδο. Ποτέ δεν κατάφερε να κάνει τέτοια αίσθηση στο μη αντιπροσωπευτικό κοινό του. Αυτό ήταν το “Nevermind”. Η μεγάλη αίσθηση. Το διαφορετικό. Το αντισυμβατικό.

Πολλά έχουν γραφτεί και ειπωθεί για τον συγκεκριμένο δίσκο. Πολλοί μύθοι έχουν δημιουργηθεί, επίσης. Για παράδειγμα αποτελεί ένα αίνιγμα το πώς γράφτηκε το “Smells Like Teen Spirit” χωρίς καμία ουσιαστική συνοχή στιχουργικά. Ακόμα και αν έχουν ειπωθεί διάφορα από τον Cobain πάνω σε αυτό, μια μερίδα κόσμου αμφιβάλει ότι το έγραψε έχοντας όλες του τις αισθήσεις ακέραιες. Άλλωστε, τότε δεν ήταν καθόλου παράξενο το συγκεκριμένο φαινόμενο. Τότε, την εποχή της κοινωνικής απελευθέρωσης.

Προσωπικά οφείλω να ομολογήσω πως είναι ένα από τα λίγα άλμπουμ που έχω ακούσει στη ζωή μου και μου άρεσε από την αρχή μέχρι το τέλος. Μπορεί κάποιοι να το πουν mainstream ή ξεπουλημένο ή μη συμβατικό με το grunge. Αλλά ακόμα και αν είναι mainstream δεν έχει σημασία. Χαίρομαι που μέσα από αυτό περισσότεροι άνθρωποι γνώρισαν τη grunge και δεν χάθηκαν συγκροτήματα όπως οι Alice In Chains, οι Soundgarden, οι Pearl Jam ή οι Stone Temple Pilots.

Δεν ξέρω τι θα άλλαζε αν δεν υπήρχε αυτό το άλμπουμ. Μπορεί να μην υπήρχαν κάποιοι καλλιτέχνες, μπορεί να μην υπήρχαν κάποια είδη ή μπορεί η Βρετανική σκηνή να ανέβαινε ακόμα πιο πολύ από όσο ανέβηκε στη «μετα-Νιρβάνα» εποχή. Μέχρι σήμερα, πάντως, πολλοί συνέβαλαν για να υπενθυμίσουν στον κόσμο πώς ένα συγκρότημα αντισυμβατικό κατάφερε να βρεθεί στο πάνθεον αφήνοντας μεγάλη κληρονομιά πίσω του, αλλά δυστυχώς πολύ λίγο υλικό.

Ένα τέταρτο του αιώνα μετά και ακόμα το άλμπουμ αυτό προκαλεί αίσθηση. Ακόμα και η δική μου γενιά μεγάλωσε ακούγοντας το CD με το μωρό από έξω. Όχι σε κάποιον δίσκο, σε κάποιο walkman ή σε κάποια κασέτα. Αλλά στο ίντερνετ, στον υπολογιστή, σε ένα φλασάκι. Η μουσική ιστορία δεν μπορεί να αλλάξει έτσι απλά. Το μόνο που αλλάζει είναι ο τρόπος που έρχεσαι σε επαφή με αυτή.

Υ.Γ.: Το “Smells Like Teen Spirit” αποτελεί αναμφίβολα ένα από τα μεγαλύτερα τραγούδια που γράφτηκαν ποτέ. Αλλά μην κρίνουμε το άλμπουμ μόνο από αυτό. Υπάρχουν και άλλα κομμάτια φοβερά εκεί που περιμένουν να ακουστούν στον ίδιο βαθμό. Βέβαια δεν θα το φτάσουν ποτέ αυτό το τραγούδι. Oh well, whatever, nevermind.

by dropmind