Το Μαγικό Σημείο Της Μουσικής

Ακούγοντας ένα κομμάτι όχι πολλές ημέρες πριν, έπιασα τον εαυτό μου από την πρώτη κιόλας νότα να περιμένει ν’ ακούσει ένα συγκεκριμένο σόλο. Τότε συνειδητοποίησα κάτι που μάλλον δεν αποτελεί ιδιαίτερο μυστικό για όσους ακούν μουσική και για λόγους πέρα της διασκέδασης. Στη μουσική, σε ορισμένα τραγούδια υπάρχει ένα μαγικό σημείο που καταφέρνει να μιλήσει κατευθείαν στο συναίσθημά σου.

Μπορεί να μιλάμε για ένα σόλο, κάποιο παιχνίδισμα στα φωνητικά ή ακόμα και μία απλή εναλλαγή της μελωδίας στο σωστό σημείο, μπορεί να είναι εύκολο ή δύσκολο τεχνικά, μα λίγη σημασία έχει αυτό. Εκείνο που κάνει όλη τη διαφορά δεν είναι παρά ο τρόπος με τον οποίον η συγκεκριμένη μελωδία, τυγχάνει να κουμπώνει με τα συναισθήματα του ακροατή, μεταφέροντάς του εικόνες αρκετά δυνατές, ώστε να κλείνει τα μάτια και μονάχα ν’ ακούει. Προκειμένου να καταλάβετε τι εννοώ, αναλογιστείτε εκείνο τα τραγούδι που κουβαλάει τις περισσότερες αναμνήσεις. Ολόκληρο το τραγούδι φαίνεται σαν εξαρχής να υπάρχει για να ακουστούν εκείνα τα λίγα δευτερόλεπτα που έχουν τη μεγαλύτερη βαρύτητα μέσα σου. Η αρχή λειτουργεί ως προκαταρτικά, οδηγώντας σε σιγά, σιγά σ’ εκείνο το σημείο που ο εσωτερικός σου κόσμος εναρμονίζεται με τον κόσμο του τραγουδιού, ενώ έπειτα η μουσική συνεχίζει να παίζει μοναχά για να σου δώσει χρόνο να συνέλθεις σταδιακά από αυτό που μόλις βίωσες.

Η αλήθεια είναι πως φτάνοντας κάπου προς τα μέσα ετούτου του άρθρου αρχίζω να συνειδητοποιώ πως ακόμη και μετά από τόση σκέψη, καμία απάντηση δε μου φαίνεται ικανοποιητική. Όση σκέψη κι αν έχω σπαταλήσει, μπορώ να αντιληφθώ μονάχα τ’ αποτέλεσμα, χωρίς να πλησιάζω στην ανακάλυψη της αιτίας. Ίσως όλο αυτό να είναι απλά κάτι ψυχολογικό ή πάλι ίσως και να ισχύει πως ορισμένες νότες επιδρούν διαφορετικά στον άνθρωπο. Μου γίνεται πλέον ξεκάθαρο ότι αυτήν την απάντηση δε θα τη δώσω εγώ, σήμερα, άλλωστε πότε μας ενδιέφεραν οι αιτίες τη στιγμή που το αποτέλεσμα είναι τόσο όμορφο. Ένα όμως πράγμα που καταλαβαίνω και πιστεύω ότι μπορώ άφοβα να μοιραστώ μαζί σας είναι πως όσοι οι άνθρωποι, τόσα και τα τραγούδια – ή καλύτερα τα σημεία των τραγουδιών- που δημιουργούν αυτές τις εμπειρίες. Ο καθένας αντιδρά διαφορετικά στην επαφή του με την τέχνη, έχει αδυναμία σε διαφορετικά είδη τέχνης και ζει διαφορετικά τις στιγμές αυτές, μα δεν υπάρχει κανείς που να μην έχει κρυμμένο στο δικό του ξεχωριστό τραγούδι, το δικό του μαγικό σημείο.

Θεωρώντας πλέον πως όλα όσα αξίζουν έχουν ειπωθεί, το μόνο που μένει κατά τη γνώμη μου είναι να αποδείξω αυτό που λέω με δύο τραγούδια που άμεσα επηρέασαν εμένα, το ‘’low estate’’ με το υπέροχο σόλο – ακορντεόν νομίζω μα δεν παίρνω κι όρκο - και το ‘’cemetery gates’’ με τους Anselmo στα φωνητικά και Dimebag στην κιθάρα να κοντράρονται για το ποιος μπορεί να φτάσει ψηλότερες νότες.

by sammheim