Crush Test: Post Pop Depression

Είχαν περάσει τέσσερα χρόνια απο το τελευταίο album του θρυλικού και εμβληματικού punk τραγουδιστή Iggy Pop και όλοι πίστευαν πως ο είκονικός frontman δεν θα κυκλοφορούσε άλλο album. Μετά όμως από τη συνάντηση του  με τον Josh Homme των Queens Of The Stone Age και ύστερα από μήνες επικοινωνίας μεταξύ των δυο το αποτέλεσμα ήταν ένα. Ο καινούργιος δίσκος του Iggy Pop με τίτλο Post Pop Depression.

Tο album κυκλοφόρησε στις 18 Μαρτίου του 2016 και είναι εξ ολοκλήρου παραγωγή του Josh Homme. Τεράστια συμβολή στη δημιουργία του album είχαν επίσης ο Dean Fertita των Queens Of The Stone Age και ο Matt Helders των Arctic Monkeys. To album λοιπόν ξεκινάει με τα δυο αρκετά ατμοσφαιρικά και σχετικά ψυχεδελικά κομμάτια το Break Into Your Heart και το Gardenia, τα οποία αποτέλεσαν και τα δυο single του album και μέσα από τα οποία μπαίνουμε σταδιακά στο κλίμα και το ύφος του δίσκου. Στη συνέχεια έχουμε το American Valhalla μέσα από το οποίο είναι εμφανής η οργή του Iggy Pop απέναντι στον αμερικάνικο τρόπο ζωής και συμπεριφοράς. Το In The Lobby μας προσφέρει ένα υπέροχο bassline και η εισαγωγή των drums στο Sunday θυμίζει κάτι απο Arctic Monkeys ενώ το τραγούδι τελειώνει με μερικά υπέροχα back up γυναικεία φωνητικά. Ακολουθούν το Vulture και το German Days που είναι εξίσου ατμοσφαιρικά με τα υπόλοιπα αλλά ταυτόχρονα και πιο σκοτεινά, με το δεύτερο να έχει και κάποια πιο funky στοιχεία. Για να ακολουθήσει μετά το μαγευτικό Chocolate Drops, ένα αρκετά νοσταλγικό κομμάτι, ικανό να σε παρασύρει και να σε ταξιδέψει στα πιο μαγικά μέρη της φαντασίας σου. Τέλος το album κλείνει με το εκπληκτικό Paraguay το οποίο θα μπορούσε να αποτελέσει και συνέχεια του American Valhalla.

Όσον αφορά το τίτλο του album, θα μπορούσε να αναφέρεται σε δυο πράγματα. Είτε στην κατάθλιψη του Iggy για την pop μουσική που επικρατεί και κυριαρχεί στην εποχή μας. Είτε στην εποχή που μπορεί να ακολουθήσει αφου ο Iggy σταματήσει να βγάζει μουσική, προιδεάζοντας μας κιόλας ότι το Post Pop Depression είναι και η τελευταία του δισκογραφική δουλειά.

Κλείνοντας,λοιπόν, ο δίσκος μας αφήνει μια ατμοσφαιρική γεύση αλλά και τη γεύση του Iggy Pop που αγαπήσαμε όλα αυτά τα χρόνια. Παρουσιάζει συνοχή και το ίδιο ύφος σε όλη τη διάρκεια του album. Και ενώ μπορεί να μην έχει τα ανεβαστικά και τρέλα τραγούδια που είχαμε συνηθίσει από τον Iggy, έχει τη μελωδικότητα και την τεράστια επιρροή του Josh Homme. Το album είναι αυτό ακριβώς που περιμέναμε και είναι εξ ολοκλήρου ένα εκπληκτικό album.

by Tsouv34