Η Πειρατεία Δεν Σκοτώνει Τη Μουσική

Επί του θέματος πολλά έχουν λεχθεί όλα αυτά τα χρόνια. Δεν είναι μόνο η πειρατεία στη μουσική που απασχολεί, άλλωστε, αλλά και η πειρατεία ταινιών, σειρών ακόμα και βιβλίων.

Ας πάρουμε από την αρχή και ας αναλύσουμε τους δυο βασικούς λόγους που κάποιοι κατηγορούν την πειρατεία. Ο πιο βασικός λόγος είναι τα χρήματα που χάνουν οι καλλιτέχνες και τα οποία θεωρητικά θα βοηθήσουν έτσι ώστε να κυκλοφορήσουν και άλλη μουσική. Μπαίνοντας σε αυτόν τον κύκλο ο κόσμος συνεχώς θα παίρνει αυτό που θέλει, δηλαδή καινούργια τραγούδια, και ο καλλιτέχνης χρήματα ικανά έτσι ώστε τουλάχιστον να τον συντηρήσουν. Το θέμα με αυτό το επιχείρημα είναι ότι μπάζει από παντού. Κατ’ αρχάς, οι περισσότεροι καλλιτέχνες δεν περιμένουν εμάς να αγοράσουμε δίσκο τους ή να κάνουμε download κομμάτια μέσω νόμιμων ιστοσελίδων για να μπορέσουν να βγάλουν λεφτά. Από τα πιο σημαντικά τους έσοδα είναι η διεξαγωγή συναυλιών και φυσικά οι χορηγίες. Από την κιθάρα που θα παίξει ο καλλιτέχνης μέχρι τα παπούτσια του μπορεί να έχει συμφωνήσει πώς και με ποιον θα συνεργαστεί. Και για όσους βιαστούν να μιλήσουν για το τι γινόταν παλιότερα τα κέρδη των συναυλιών είναι φυσικό να έχουν αυξηθεί ραγδαία τα τελευταία χρόνια κυρίως γιατί ξέρουν πλέον πώς να προωθούν τη μουσική τους και το όνομά τους τα διάφορα συγκροτήματα. Επιπλέον, οι χορηγίες αποτελούν ένα αρκετά σύγχρονο φαινόμενο.

Ένας άλλος λόγος είναι το θέμα των copyrights. Η αλήθεια είναι πως δεν μπορούμε να προβάλουμε συγκεκριμένα επιχειρήματα εδώ γιατί το συγκεκριμένο πρόβλημα υπάρχει όντως. Αλλά αν το καλοσκεφτούμε με την εμφάνιση του YouTube και άλλων παρόμοιων σελίδων το περιεχόμενο μπορεί να προβληθεί δωρεάν σε όλον τον κόσμο. Βέβαια θα μου πείτε ότι το YouTube πληρώνει για να γίνεται αυτό, αλλά η αλήθεια είναι πως εμείς εμμέσως πληρώνουμε το YouTube και τον καλλιτέχνη κάτι που συχνά δεν φαίνεται. Χωρίς το κλικ μας σε ένα βίντεο κλιπ μπορεί να μην ήθελαν οι διαφημιστές να εμπιστευτούν το YouTube. Οι καλλιτέχνες από την άλλη πληρώνονται ανάλογα με τις ώρες παρακολούθησης.

Αφού αναλύσαμε τους δυο βασικούς λόγους εναντίωσης στην πειρατεία ας εξηγήσουμε πως βοηθάει τη μουσική. Ναι, όσο και αν φαίνεται σοκαριστικό ή απεχθές η πειρατεία βοηθά τους γνωστούς καλλιτέχνες στον κόσμο να απολαμβάνουν το επάγγελμά τους. Πάρα πολλά χρόνια πριν ένας καλλιτέχνης ήταν πολύ περιορισμένος. Ένα συγκρότημα ακόμα και διαμετρήματος Beatles έκανε πολύ καιρό να δημιουργήσει αίσθηση. Δεν ήταν μόνο η έλλειψη των σημερινών μίντια, αλλά και ένα ακόμα γεγονός που μπορεί να παρασταθεί με έναν διάλογο:

-Χτες στο ραδιόφωνο άκουσα ένα φοβερό κομμάτι.

-Αλήθεια; Πώς το λένε και ποιοι το τραγουδάνε;

Εδώ υπάρχουν δυο διαφορετικές απαντήσεις. Η μία είναι να ξέρεις όντως ποιο κομμάτι είναι και ποιος είναι ο καλλιτέχνης. Αυτή η απάντηση οδηγεί στο πρώτο πρόβλημα που ουσιαστικά θα μπορούσε να ειπωθεί σαν αδυναμία να μπορείς άμεσα και εσύ να ακούσεις το συγκεκριμένο κομμάτι και να το κρίνεις. Αυτό σημαίνει με τη σειρά του πως είναι πολύ πιθανό να το ξεχάσεις στο κοντινό μέλλον ότι υπάρχει.

Η δεύτερη είναι να μην θυμάσαι ούτε τον τίτλο ούτε τον καλλιτέχνη ή τουλάχιστον ένα από τα δύο. Αυτό είναι και το μεγάλο πρόβλημα. Ο καλλιτέχνης δεν μπορούσε εύκολα να δηλώσει την παρουσία του ούτε να επεκταθεί. Ειδικά αυτό το πέρασμα από την άλλη μεριά του ωκεανού (εννοούμε του Ατλαντικού) φάνταζε σχεδόν σαν ένα ανυπέρβλητο εμπόδιο. Πάντα θα εξαρτιόταν από το ποιος αγόραζε έναν δίσκο και ποια εκπομπή θα έπαιζε τα τραγούδια του. Και κακά τα ψέματα δεν είχαν πολλοί τα λεφτά για να πάρουν δίσκους.

Μπορεί να πει κάποιος πως για την αλλαγή σε αυτό το επίπεδο ευθύνεται κυρίως η τηλεόραση και τον ίντερνετ. Από τη μία οφείλουμε να συλλογιστούμε ότι η τηλεόραση δεν μπορούσε να έχει πολύ παραπάνω δύναμη από μια εκπομπή στο ραδιόφωνο. Μόνο τα βίντεο κλιπ κάνανε τη διαφορά, αλλά και πάλι η μουσική που θα ακουγόταν κρινόταν σχεδόν αποκλειστικά από τον σταθμό. Από την άλλη το ίντερνετ δεν θα μπορούσε να εξαπλώσει τόσο τη δύναμη του καλλιτέχνη χωρίς τα παράνομα download. Όταν το emule και το Lime Wire είχαν σχεδόν το δυοπώλιο για την πειρατεία, το YouTube δεν είχε φτάσει σε σημείο να εμπεριέχει πολλά τραγούδια ή καλλιτέχνες. Επιπλέον, τα κινητά δεν είχαν ακόμα ίντερνετ με συνέπεια να μην μπορεί κάποιος να ακούσει μουσική on the road.

Κι έτσι άρχισαν να κατεβάζονται τραγούδια. Πολλά τραγούδια. Και η πώληση των CD έπεσε. Κι αυτό έπρεπε να γίνει. Επιτέλους πρέπει να πω τη γνώμη μου. Η καταρράκωση των πωλήσεων CD είναι από τα καλύτερα πράγματα που έχουν γίνει στη μουσική. Μπορεί να έχουν καλύτερο ήχο και να τιμάς τον καλλιτέχνη αλλά ποτέ σε χώρες μακριά από τον ευρωπαϊκό Βορρά ή τη Βόρεια Αμερική η τιμή δεν έπεφτε χαμηλά. Ειδικότερα δε στην Ελλάδα ακόμα δεν έχουμε καταλάβει ότι δεν γίνεται να περιμένουμε να πουληθούν ξένα CD σε τιμές άνω των 15 ευρώ. Και όχι κάποιοι δεν θέλουμε να αγοράσουμε ελληνικό προϊόν.

Φυσικά η καταρράκωση των πωλήσεων δεν οφείλεται στην πειρατεία. Όσοι ήθελαν να αγοράσουν CD συνέχισαν. Το ίδιο και αυτοί που επιθυμούσαν το βινύλιο (των οποίων οι πωλήσεις αυξάνονται τελευταία διαρκώς). Το πρόβλημα ήταν ότι οι άνθρωποι σταμάτησαν να είναι υποχείριοι των εταιριών μουσικής. Προτίμησαν να ρισκάρουν νομικά για να μπορέσουν να διεκδικήσουν το δικαίωμα να ακούν ελεύθερα όση μουσική επιθυμούν.

Μετά από τα παραπάνω οδηγηθήκαμε στη δημιουργία καναλιών σαν το vevo καθώς και τα προσωπικά του κάθε καλλιτέχνη ή συγκροτήματος στο YouTube και εφαρμογές σαν το Spotify. Αυτό έγινε ακριβώς επειδή όλοι κατάλαβαν πως δεν μπορούν να πουλήσουν κάτι όπως παλιά. Πρέπει να το πλασάρουν και να πάρουν τα απαραίτητα χρήματα αλλιώς. Κυρίως από διαφημίσεις. Ο κόσμος δεν μπορεί να πληρώνει πλέον αρκετά για να ακούει τη μουσική καταιγίδα που διαρκεί εδώ και πολλά χρόνια ακριβώς λόγω της τεράστιας εξάπλωσης της επικοινωνίας. Σε αυτό το θέμα ειδικά θα πω ένα ακόμα συγχαρητήρια στους Radiohead. Ίσως το μεγαλύτερο συγχαρητήρια από όλα όσα τους λέω. Η τακτική pay-what-you-want για το άλμπουμ In Rainbows ήταν πρωτοπόρα και πολύ κοντά στο πνεύμα της εποχής. Για όσους θέλετε να μάθετε περισσότερα Wikipedia it που λένε και στο χωριό μου.

Φτάνουμε, λοιπόν, σε μια κρίσιμη εποχή. Το ίντερνετ γίνεται διαρκώς πιο φθηνό και η μουσική δίνεται πλέον δωρεάν. Η πειρατεία, λοιπόν, έκανε καλό σε όλους. Μας δόθηκε η δυνατότητα να εκμεταλλευόμαστε πλήρως τα νέα μέσα. Ο κόσμος ακούει τη μουσική που του αρέσει και ο καλλιτέχνης πληρώνεται αδρά από διαφημίσεις και συναυλίες. Επίσης μπορεί πιο εύκολα να γίνει ευρεία γνωστός ή να διατηρηθεί στο προσκήνιο. Διότι κακά τα ψέματα χωρίς το ίντερνετ και την πειρατεία μπορεί συγκροτήματα σαν τους Led Zeppelin, τους Deep Purple, τους Sex Pistols και πολλούς άλλους να μην ακούγονταν με τέτοια ένταση μέχρι σήμερα.

by dropmind