Crush Test : 13 Voices

Η χρονιά που τόσο πολύ περίμενα ήταν η φετινή, λοιπόν. Μετά από τους Blink-182 και τους Green Day ένα ακόμα συγκρότημα από το παρελθόν μου εμφανίστηκε για να δηλώσει παρόν. Φυσικά, αναφέρομαι στους Sum 41 που πρόσφατα κυκλοφόρησαν το νέο τους άλμπουμ με τίτλο “13 Voices”.

Για όσους περιμένουν άλμπουμ εποχής “Underclass Hero” και πίσω δεν θέλω να σας απογοητεύσω, αλλά φάνηκε πως προσανατολίστηκαν στην πλευρά του “Screaming Bloody Murder”. Δηλαδή ένα πιο σκληρό punk το οποίο δεν έχει διάθεση για αστεία και χάσιμο χρόνου. Από την αρχή μέχρι το τέλος το CD εμπεριέχει μόνο κουβέντες προσωπικές. Κουβέντες που φανερώνουν μια ωρίμανση.

Τολμώ να πω σαν οπαδός του pop punk (όπως πολλάκις έχω αναφέρει) ότι ήλπιζα σε κάτι πιο ήρεμο. Παρόλα αυτά δεν απογοητεύτηκα. Το CD δεν έφτασε τις προσδοκίες μου, αλλά ήταν αξιόλογο. Οι μελωδίες αν και σκληρές ενώνονταν με ένα πολύ λεπτομερή τρόπο, ενώ ο Deryck Whibley επανήλθε και πάλι μετά την περιπέτεια που πέρασε από την κατάχρηση ουσιών όπως ναρκωτικά και αλκοόλ. Μένει τώρα να μάθουμε αν θα παραμείνει και έτσι δυνατός μπροστά στο μικρόφωνο εκεί που μπορεί να αποδώσει τα μέγιστα.

Αγαπημένα μου τραγούδια είναι αναμφισβήτητα αρχικά το ομώνυμο τραγούδι του άλμπουμ και δευτερευόντως το “Fake My Own Death”. Από εκεί και πέρα ξεχώρισα κάποια ακόμα λίγο ή πολύ, αλλά όχι τόσο έτσι ώστε να εντυπωσιαστώ.

Μοναδικό μελανό σημείο (πέρα από την έλλειψη του Jocz στα ντραμς φυσικά) αποτελεί το θέμα του άλμπουμ το οποίο δεν το κατάλαβα ακριβώς. Δεν βρήκα κάποιο νόημα ή κάποια σύνδεση μεταξύ των κομματιών αν και αρκετές φορές έχει συμβεί αυτό στο παρελθόν και το καταλάβαινα τελικά όταν το ξανάκουγα δυο και τρεις φορές. Σίγουρα, λοιπόν, προτείνω στους φίλους που τους αρέσει το είδος να το ακούσουν και σίγουρα θα το ακούσω ξανά και εγώ ο ίδιος. Οι μουσικές αναμνήσεις, άλλωστε, διατηρούνται για πάντα.

by dropmind