Mayhem : Μια Αιματοβαμμένη Ιστορία

Κάποιες ιστορίες μοιάζουν πιο δύσκολο να ειπωθούν από άλλες. Ίσως να φταίει που δε ξέρεις από πού πρέπει να ξετυλίξεις το κουβάρι ή ακόμα μπορεί να φταίει πως όταν τις αφηγείσαι αποκτούν υπόσταση και χωρίς να το θέλεις παραδέχεσαι πως ανήκουν στον πραγματικό κόσμο – στον ίδιο κόσμο που και συ κατοικείς. Όπως και να ‘χει πάντως το εν λόγω κείμενο ακολουθεί την πορεία της μπάντας που γαλούχησε τη black metal σκηνή, περνώντας μαζί της στη σκοτεινή πλευρά της μουσικής. Προτού όμως συνεχίσετε την ανάγνωση βεβαιωθείτε πως πράγματι το επιθυμείτε, διότι όσα συνέβησαν τότε σοκάρουν ακόμα και σήμερα.

Πριν από περίπου τριάντα χρόνια μια μονάχα στιγμή πυροδότησε ένα ντόμινο καταστάσεων που θα άλλαζε για πάντα τόσο την παγκόσμια μουσική σκηνή, όσο φυσικά και την τοπική νορβηγική κοινωνία. Το 1984 λοιπόν μια παρέα τριών δεκαοκτάχρονων, θαυμαστών της ακραίας μουσικής, δημιούργησαν μια μπάντα που αποκάλεσαν Mayhem, χάριν ενός τραγουδιού των Venom. Αλήθεια είναι πως από την αρχή τράβηξαν ορισμένα βλέμματα, μα δε θα ξεκινούσαν να χτίζουν τη φήμη που έχουν σήμερα παρά τέσσερα χρόνια αργότερα. Εκείνη την περίοδο από το αρχικό σχήμα είχαν παραμείνει μονάχα ο Øystein Aarseth("Euronymous") – αρχηγός κατά κάποιον τρόπο της μπάντας - στην κιθάρα και ο Jørn Stubberud ("Necrobutcher") στο μπάσο, ενώ τα ντραμς είχε πλέον αναλάβει ο Jan Axel Blomberg("Hellhammer") και τα φωνητικά φυσικά ο Per Yngve Ohlin("Dead").

Ο Dead αποτελούσε μια αρκετά ιδιαίτερη προσωπικότητα που ώθησε τη μπάντα σε νέα άκρα. Χαρακτηριστικό είναι να πως προκειμένου να πάρει τη θέση του τραγουδιστή είχε στείλει στους Mayhem δύο φακέλους με τον ένα να περιέχει ένα demo και τον άλλον ένα σταυρωμένο ποντίκι. Εκείνος λάτρευε τον θάνατο και τον κουβαλούσε μαζί του τόσο στην καθημερινότητά του, όσο και στις εμφανίσεις του με το συγκρότημα. Προκειμένου να πετυχαίνει την ατμόσφαιρα που ήθελε στις ζωντανές εμφανίσεις του, έθαβε τα ρούχα που θα φόραγε, δύο μέρες πριν τη συναυλία, ενώ από την αρχή κιόλας της καριέρας του χρησιμοποιούσε corpse paint –πράγμα όχι σύνηθες για τους τότε εκπροσώπους της extreme μουσικής. Οι τέτοιου είδους συμπεριφορές φυσικά όχι μόνο δεν περιορίζονταν στην προετοιμασία, μα επάνω στη σκηνή διογκώνονταν, κόβοντας τον εαυτό του με γυάλινα μπουκάλια και πετώντας κεφάλια γουρουνιών στο κοινό.

Με τις προκλητικές αυτές εμφανίσεις οι Mayhem είχαν προκαλέσει πλέον αίσθηση, με άλλους να τους φοβούνται και άλλους να ακολουθούν φανατικά. Το 1990 το συγκρότημα μετακόμισε σε ένα παλιό σπίτι σ’ ένα δάσος κοντά στο Όσλο, προκειμένου να ηχογραφήσουν το επόμενο άλμπουμ τους ‘’De Mysteriis Dom Sathanas’’. Η συμβίωση τελικά αποδείχθηκε δύσκολα και κόντρες άρχισαν να προκύπτουν ανάμεσα στον Dead και τον Euronymous. Οι τσακωμοί τους έφτασαν σε σημείο ένα βράδυ ο Ohlin να βγει να κοιμηθεί στο δάσος , διότι ο Euronymous τον ενοχλούσε με ένα synthesizer μόνο και μόνο για να βγει στη συνέχεια ο δεύτερος πυροβολώντας με ένα shotgun στον αέρα. Ο Varg Vikernes μάλιστα ισχυρίζεται πως ο Dead κάποτε μαχαίρωσε τον Euronymous. Οι σχέσεις των δύο ανδρών λοιπόν προς το τέλος ήταν τεταμένες και ο ψυχισμός του Dead συνεχώς επιβαρυνόταν.

Στις 8 Απριλίου του 1991 ο Per Yngve Ohlin βρέθηκε νεκρός στο σπιτάκι της μπάντας, με κομμένες τις φλέβες στους καρπούς και τραύμα από εξ’ επαφής πυροβολισμό με shotgun. Δίπλα του υπήρχε ένα σημείωμα το οποίο μεταξύ άλλων έγραφε ‘’συγχωρέστε με για τα αίματα’’. Ο Dead καθώς φαίνεται τελικά μάλλον έπασχε από ‘’Το Σύνδρομο Του Ζωντανού Πτώματος’’, πιστεύοντας πως στην πραγματικότητα ήταν νεκρός. Το σύνδρομο αυτό προέκυψε από παιδικό τραύμα που προκλήθηκε όταν ως παιδί είχε υποστεί τραμπουκισμό σε σημείο που για κάποιον καιρό έμεινε κλινικά νεκρός.

Το σημείωμα που πιθανολογείται πως άφησε πίσω του ο Dead:

Excuse the blood, but I have slit my wrists and neck. It was the intention that I would die in the woods so that it would take a few days before I was possibly found. I belong in the woods and have always done so. No one will understand the reason for this anyway. To give some semblance of an explanation I’m not a human, this is just a dream and soon I will awake. It was too cold and the blood was coagulating all the time, plus my new knife is too dull. If I don’t succeed dying to the knife I will blow all the **** out of my skull. Yet I do not know. I left all my lyrics by “Let the good times roll” — plus the rest of the money. Whoever finds it gets the ******* thing. As a last salutation may I present “Life Eternal”. Do whatever you want with the ******* thing. - Pelle 

by sammheim