Ejekt Festival ( Day 2 ) Live @ Plateia Nerou

Και εγώ ( Tsouv34 ) έχω τεράστια αγάπη και λατρεία για τους Muse αλλά επειδή γνωρίζω την τρέλα που διακατέχει το φίλο dropmind για  την εν λόγω μπάντα θα αφήσω εκείνον να σας περιγράψει τη 2η μέρα του Ejekt Festival.

Ήταν η μέρα που περίμενα πάρα πολύ καιρό. Δεν είναι μυστικό, άλλωστε, το πόσο πολύ λατρεύω τη μουσική των Muse και πόσο φοβερούς τους θεωρώ. Αρκετές φορές έχω αναφερθεί σε αυτό το θέμα ίσως με υπερβολικά υποκειμενικό τρόπο αλλά ποτέ δεν με ένοιαζε. Δεν είναι οι καλύτεροι. Δεν είναι καν οι πιο εντυπωσιακοί. Όμως, πάντα μου άρεσαν γιατί έχουν ένα περίεργα ελκυστικό πακέτο.

Μαζευτήκαμε μεγάλο γκρουπ ανθρώπων για τη συναυλία και κυριολεκτικά κάναμε απόβαση. Συνολικά ο αριθμός μας ξεπέρασε τα δέκα άτομα με σχετική άνεση αν και μερικούς τους χάσαμε μέσα στο χάος του κόσμου. Αλλά δεν είχε σημασία. Όλοι περάσαμε φοβερά. Όλοι το διασκεδάσαμε. Από την αρχή μέχρι το τέλος. Στα πολύ δυνατά και στα πολύ χαλαρά τραγούδια.

Σαν πιο φανατικός δεν ήθελα να μεταφέρω πολύ τα μεροληπτικά συναισθήματά μου. Άρχισα να ρωτώ τους άλλους για να μου πουν. Κι άκουσα ενδιαφέροντα πράγματα, αλλά πάνω από όλα ενθουσιασμό. Ένας πολύ φίλος μου το είπε νομίζω καλύτερα από όλους. Επαγγελματίες ήταν. Δεν είχαν επικοινωνία πολύ με τον κόσμο. Δεν ήταν τόσο διαχυτικοί, αλλά είχαν αυτή την αύρα. Αυτή του επαγγελματία. Του ανθρώπου πως ξέρεις ότι θα τελειώσει όποια δουλειά αναλάβει στην εντέλεια. Αυτό ήταν οι Muse! Ένα επαγγελματικό συγκρότημα που ήθελε να είναι τέλειο πάνω στη σκηνή. Και πάνω από όλα είχε τον αέρα μιας μεγάλης ροκ μπάντας.

Θυμάμαι ότι μπάντα με τέτοιο μπρίο έχω να δω πολύ καιρό. Συγκεκριμένα από τότε που ήρθαν οι Bon Jovi πριν χρόνια. Δεν θέλω να παρεξηγηθώ σίγουρα ήταν πολύ εντυπωσιακοί οι Red Hot Chili Peppers, σίγουρα ήταν απίστευτοι οι Kasabian με τους 30 Seconds to Mars, αλλά δεν είχαν αυτή τη σιγουριά που κάνει μια μπάντα να μεταμορφώνεται σε πραγματική ροκ μπάντα. Αυτήν την άνεση σαν να έχουν παίξει σε αυτή τη σκηνή πάρα πολλές φορές.

Το μόνο μελανό σημείο για πολλούς ήταν που τελείωσε σχετικά σύντομα (μέσα στον μέσο όρο ήταν βέβαια) χωρίς να παίξουν διάφορα γνωστά κομμάτια ειδικά από το Resistance που φέτος το είχαν λίγο παραγκωνίσει. Εμένα δεν με ένοιαζε πολύ αυτό αν και τους καταλάβαινα. Εγώ θα ήθελα να ακούσω ακόμα το Stockholm Syndrome που το έχω λίγο απωθημένο από πιο μικρός, αλλά δεν πειράζει την επόμενη φορά.

Για τη διοργάνωση δεν έχω να πω πολλά. Σίγουρα θεώρησα ότι ήταν επιτυχημένη απλά ελπίζω την επόμενη φορά που το Ejekt θα φέρει μεγάλο όνομα να μεταφερθούμε, αλλού διότι είναι κρίμα να μην έχουν τέτοια συγκροτήματα περισσότερο χώρο τόσο για τους ίδιους όσο και για το κοινό. Επίσης, δεν θέλω να ξαναβιώσω την ταλαιπωρία του πάρκινγκ μετά. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί κανείς δεν συλλογίστηκε τον χαμό που θα γινόταν με το ένα αργό φανάρι που υπήρχε.

Πέρα από τα παραπάνω, όμως, Muse σας ευχαριστώ που δεν απογοητεύσατε, αλλά με αναγκάσατε να περιμένω την επόμενη συναυλία σας. Και ποιος ξέρει μπορεί την επόμενη φορά να σας δω και εκτός Ελλάδος… Οπότε till next time συνεχίστε να είστε φοβεροί!

by dropmind