Ο Άνθρωπος Με Τα 3 Ονόματα

O Marshall Bruce Mathers III, o Slim Shady ή αλλιώς όπως είναι πιο γνωστός ο Eminem αποτελεί έναν από τους πιο γνωστούς ράπερ όχι μόνο της γενιάς μας, αλλά όλων των εποχών. Σε ένα είδος που κυριαρχούσαν κυρίως οι Αφροαμερικανοί και αποτελούσε ένα κλειστό κλαμπ πώς κατάφερε το λεγόμενο «λευκό παιδί» να δημιουργήσει τέτοιον πάταγο;

Δεν είναι καθόλου εύκολο να απαντήσει κάποιος σε μια τέτοια ερώτηση. Ίσως είναι το στυλ του. Ίσως το ότι ο ήχος του έφτανε πιο καλά στα αυτιά των Ευρωπαίων και των Αμερικάνων των μεσαίων κοινωνικών στρωμάτων. Ίσως, επειδή ο ίδιος ποτέ δεν θέλησε να κάνει κάτι παρωχημένο ή συνηθισμένο, αλλά προσπάθησε για το ασυνήθιστο. Όπως έκανε κι ο “δάσκαλός” του, o Dr. Dre. Όπως έκανε και ο μεγάλος 2Pac.

Αρκετές φορές έχει συνδυάσει τη ραπ με διάφορα είδη, όπως το ποπ, την Κάντρι και πολλές φορές το ροκ. Στα τραγούδια του και στα μπιτάκια που συνθέτει ο ίδιος ή ο Dre ακούμε αρκετές φορές ένα σόλο πιάνου ή κιθάρας, ενώ δυο χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν τα τραγούδια “Till I Collapse” (με τον ρυθμό του “We Will Rock You”), “Sing For The Moment” (με το ρεφρέν να είναι δανεισμένο από το “Dream On” των Aerosmith) και το Beautiful (στην αρχή και στο τέλος του τραγουδιού ακούγεται το “Reaching Out” των Rock Therapy σε εκτέλεση Queen + Paul Rodgers). Ακόμα, όμως, και στα πιο ραπ τραγούδια όπως το “Lose Yourself” μπορεί κάποιος να προσέξει ροκ στοιχεία τα οποία συνθέτουν το κομμάτια. Σε όλα αυτά μάλιστα παίζει έναν από τους χαρακτήρες του.

Ο Eminem είναι ο ράπερ. Αυτός που θα τραγουδήσει και το σοβαρό και το τρελό τραγούδι. O Slim Shady είναι ο αντισυμβατικός. Αυτός που δεν ακολουθεί κανόνες και μπορεί να φέρεται όπως θέλει. Ο επαναστάτης για πολλούς. Για κάποιους άλλους ο εχθρός της κοινωνίας και του πολιτισμού. Ο Marshall Mathers είναι ο πιο προσωπικός χαρακτήρας. Μιλάει για τα προβλήματά του, για τις ανησυχίες του, για όσα άσχημα κι όσα ωραία έχουν συμβεί στη ζωή του μακριά από τις κάμερες. Για την κόρη του, τη Χέιλι, για τις καταχρήσεις, για τα δεινά που έχει προξενήσει στον εαυτό του. Δεν είναι καθόλου παράξενο, άλλωστε, που μετά τη μεγάλη μάχη που έδωσε εναντίον των ναρκωτικών πριν την κυκλοφορία του “Relapse” (ο ίδιος παραδέχτηκε πως παραλίγο να πεθάνει) βγήκε πιο πολύ ο πραγματικός Mathers στο “Recovery” το οποίο αρχικά προοριζόταν να ονομαστεί “Relapse 2”, αλλά αφού τελείωσε ο Eminem κατάλαβε ότι ήταν κάτι διαφορετικό και πιο προσωπικό από όσα είχε κάνει.

Η κοινωνία, όμως, δεν κατηγόρησε ούτε τον Slim Shady, ούτε τον Eminem. Κατηγόρησε τον ίδιο τον Marshall Mathers. Τότε που η ραπ άκμαζε ειδικότερα στις λεγόμενες “κακόφημες γειτονιές” της Αμερικής οι ράπερ και κυρίως οι πιο γνωστοί βρέθηκαν στο στόχαστρο γονιών και κριτών με την αιτιολογία ότι με τη μουσική τους οδηγούν τα παιδιά στη βία και τις καταχρήσεις. Κι ο ίδιος έδωσε απάντηση με τον μόνο τρόπο που ήξερε. Μέσω της μουσικής. Με κομμάτια όπως το “Sing For The Moment” και το “The Way I Am”.

Όσο κι αν οι κοινωνία δεν τον αποδέχεται και δεν τον θέλει, ο Eminem πάντα θα υπάρχει. Και μαζί του θα υπάρχουν και οι δυο άλλοι χαρακτήρες. Κι όσο κι αν πολλούς τους ενοχλεί, ο άνθρωπος χωρίς πατέρα, ο αντισυμβατικός μπαμπάς, το παιδί του δρόμου και των καταχρήσεων κατάφερε να γίνει σήμερα αυτό που είναι επειδή ποτέ δεν θέλησε να ξεφύγει από αυτό που είναι, αλλά αντιθέτως κατάφερε μέσα από τη σκληρή δουλειά του να το αναδείξει.

by dropmind