Crush Test: A Moon Shaped Pool

Μετά από πολλά χρόνια ήρθε επιτέλους η στιγμή να ακούσω ξανά καινούργια τραγούδια από Radiohead. Άραγε ήταν ή δεν ήταν καλό το A Moon Shaped Pool;

Αφού βεβαιώθηκα πως το περιβάλλον ήταν κατάλληλο (ησυχία, λίγος φωτισμός και μεγάλη συγκέντρωση) άρχισα να ακούω αυτό το άλμπουμ. Ναι, για όσους αναρωτιούνται μου άρεσε πολύ. Ναι, επίσης για όσους αναρωτιούνται, δεν γίνεται να μην εμπεριέχεται υποκειμενισμός από μέρους μου για τη δουλειά του συγκεκριμένου συγκροτήματος. Αλλά βέβαια από τη στιγμή που ακούω αυτό που μου αρέσει δεν γίνεται διαφορετικά.

Θα προσπαθήσω να αναφέρω κάποιες σκέψεις μετά τα πρώτα ακούσματα. Αρχικά, το άλμπουμ έχει κυρίως τα ηλεκτρονικά στοιχεία που έχουν χαρακτηρίσει τις τελευταίες κυκλοφορίες τους. Φυσικά αυτό είναι ένα από τα θετικά καθώς γνωρίζουν πολύ καλά να δημιουργούν καλή ηλεκτρονική μουσική. Επιπλέον, το άλμπουμ αυτό έχει συνδυάσει για μια ακόμα φορά όλα τα στοιχεία που μας εντυπωσιάζουν στους Radiohead. Δημιουργία, καινοτομία και εξωστρέφεια είναι κάποια χαρακτηριστικά γνωρίσματα. Επίσης, οι στίχοι είναι για μια ακόμα φορά προσεγμένοι. Αυτό είναι και ένα πολύ μεγάλο πλεονέκτημα της αναμονής ενός καινούργιου άλμπουμ. Αν παίρνει κάποιος τον χρόνο του μπορεί πολύ πιο εύκολα να παράγει κάτι ποιοτικό.

Ποιοτικό και σκοτεινό ταυτόχρονο βέβαια. Αν κάποιος ειδικά ακούσει το τέλος του Daydreaming είναι σαν να έχει βγει από ταινία θρίλερ. Κι αν ακούσει όλο το άλμπουμ τη νύχτα θα νιώσει μια περίεργη αίσθηση προσαρμοστικότητας με το περιβάλλον. Θα μου πει κανείς γιατί να το ακούσει το βράδυ. Υπάρχουν κάποια τραγούδια που σε βοηθούν πολύ εύκολα να διαβάσεις με ηρεμία ή να χαλαρώσεις. Αυτά τα τραγούδια είναι το μεγάλο ατού του άλμπουμ. Αν και δυναμικά δεν έχουν βαρύ ήχο όπως δεν είχαν και τα τραγούδια στο King Of Limbs. Εννοείται πως δεν θέλω να πω ότι έγιναν πιο soft γιατί κάτι τέτοιο θα ήταν ψέμα. Απλώς επιδεικνύουν έναν εσωτερικό δυναμισμό.

Για όποιον δεν θέλει να ακούσει όλο το άλμπουμ παραθέτω στη συνέχεια τα αγαπημένα μου κομμάτια με τυχαία σειρά εκτός από ένα συγκεκριμένο. Το Identikit με εντυπωσίασε πάρα πολύ και μου θύμισε αρκετά εποχή Kid A που είναι και ένα από τα καλύτερα άλμπουμ που έχω ακούσει.

• Daydreaming
• Desert Island Disk
• The Numbers
• Present Tense

Για να είμαι ειλικρινής αν δει κανείς τις σημειώσεις που έκανα αφού άκουσα όλα τα τραγούδια θα συνειδητοποιούσε πως όλα σχεδόν τα τραγούδια τα έχω σημειώσει σαν πολύ ωραία. Ακόμα όμως και αυτά που δεν έχω σημειώσει μου άρεσαν πολύ.

Αν κάποιος επιθυμεί να μάθει και κάποιο αρνητικό πιστεύω ότι το μόνο που μπορώ να σκεφτώ είναι ίσως ότι κάποια κομμάτια μεταξύ τους έμοιαζαν λίγο. Ίσως εξαιτίας του τόνου ή ίσως επειδή έχω ακούσει πολύ Radiohead στη ζωή μου να παίζει κάποιον ρόλο. Παρόλα αυτά ουδέποτε με κούρασε.

Πριν κλείσω θα ήθελα να αναφερθώ και σε ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια. Το True Love Waits επιτέλους μετά από χρόνια βρήκε μουσική στέγη. Μετά από πολλές προσπάθειες κατάφεραν να το κυκλοφορήσουν σαν studio track. Αν και προσωπικά δεν μου άρεσε τόσο όσο η συναυλιακή εκτέλεση (από τα πιο διάσημα κομμάτια συναυλιών) θεωρώ ότι έκαναν το καλύτερο που μπορούσαν διότι το τραγούδι δεν γινόταν εύκολα να οδηγηθεί στο studio και να βγει κάποιο καλό αποτέλεσμα.

Κλείνοντας, λοιπόν, ακούστε όλοι οι φαν και μη τη νέα δουλειά τους. Είτε από περιέργεια είτε για να συνεχίσετε τον μύθο που θέλει τους Radiohead να έχουν ένα πολύ πιστό κοινό. Αναμένοντας μάλιστα και την «φυσική» του μορφή μπορούμε να το ακούμε ξανά και ξανά μέχρι να το αγοράσουμε. Κι αφού το αγοράσουμε δυστυχώς θα πρέπει να περιμένουμε για μια ακόμα φορά για την επόμενη τους ολοκληρωμένη δουλειά που δεν αμφιβάλω θα είναι και αυτή επιτυχημένη.

by dropmind